#WrestleRome

گوش مالی دادن محمدیان به اسنایدر در مسیر قهرمانی در جام متئو پلیکونه

By Eric Olanowski

رم، ایتالیا (17 ژانویه) – محمد حسین محمدیان قبل از اینکه در فینال وزن 97 کیلوگرم مثل بلدوزر از روی الکساندر هوشتین از بلاروس رد شود، در چهار مسابقه قبل از فینال رکورد امتیازی 32 – 0 را ثبت کرد و در حالی که از کایل اسنایدر قهرمان المپیک از آمریکا 8-0 پیش بود، پشت او را به تشک دوخت.

او در مصاف با پنج رقیبش رکورد امتیازی 41- 0 را ثبت کرد و ضربه کردن اسنایدر روز زلزله وار او را تکمیل کرد به طوری که محمدیان در این مسابقات یک قهرمان المپیک، قهرمان زیر 23 سال جهان، دارنده مدال برنز جهان و نفر پنجم جهان را شکست داد.

محمدیان روزش را با شکست سنگین آلیشر یرگالی نفر پنجم مسابقات جهانی نورسلطان از قزاقستان شروع کرد و رقیبی که سهمیه المپیک 2020 را بدست آورده 11 بر صفر شکست داد. او شروع طوفانی اش را با یک پیروزی با امتیاز عالی دیگر ادامه داد. و بو نیکال قهرمان زیر 23 سال جهان را 10 بر صفر منهدم کرد.

در یک چهارم نهایی، محمدیان بدون شک صاحب بزرگترین پیروزی دوران کشتی اش شد و در مصاف با کایل اسنایدر قهرمان المپیک از آمریکا در حالی که 8-0 پیش بود پشت او را به تشک دوخت. پس از برتری 11-0 مقابل آبراهام کونیدو روانو دارنده مدال برنز 2018 جهان از ایتالیا، محمدیان در فینال الکساندر هوشتین را برای رسیدن به عنوان قهرمانی وزن 97 کیلوگرم پیش رو داشت که با برتری 9-0 مقابل این کشتی گیر، به برتری اش در جام متئو پلیکونه ادامه داد و مقابل 5 حریفش 41 امتیاز گرفت و امتیازی از دست نداد تا اولین عنوانش در مسابقات سری رنکینگ را بدست آورد.

در وزن 125 کیلوگرم، امیر زارع از ایران نوزدهمین سالگرد تولدش را جشن گرفت و مقابل تماشاگران ایتالیایی نشان داد که نیروی جوانی چطور مقابل بلال ماخوف کهنه کار که 13 سال در عرصه رقابت است، به کار آمده است. زمانی که ماخوف اولین مدال طلایش را در سال 2007 گرفت، زارع فقط 6 ساله بود. در مبارزه فینال زارع مقابل مرد عظیم الجثه روسی در فاصله 32 ثانیه به پایان مسابقه او را در خاک نشاندو در فینال وزن 125 کیلوگرم به پیروزی 5-3 رسید.

 

Sarah HILDEBRANDT (USA) peaks at the clock while she was looking for the match-deciding takedown in the 50kg finals. (Photo: Kadir Caliskan)

 

کشتی زنان

اگر در مورد حضور سارا هیلدبرانت (آمریکا) در وزن 50 کیلوگرم مسابقات رم، سول وجود داشت، این افراد پاسخ خود را جمعه شب گرفتند. هیلدبرانت در مصاف با امیلیا ووچ از رومانی با خاک کردن در ثانیه پایانی، مدال طلای 50 کیلوگرم را از رقیبش ربود و برنده نبرد بین دو نایب قهرمان سابق جهان شد.

 

Vinesh VINESH (IND) scored two takedowns in the 53kg finals and defeated Luisa Elizabeth VALVERDE MELENDRES (ECU), 4-0. (Photo: Kadir Caliskan)

 

نتایج فینال:

97 کیلوگرم

فینال: محمدحسین محمدیان (ایران) 9 – الکساندر هوشتین (بلاروس) 0

رده بندی:

کایل اسنایدر (آمریکا) 12 – آبراهام کونیدو روانو (ایتالیا)‌1

مورازی مچلیدزه (اوکراین) 8 – پاول اولینیک (مجارستان) 4

125 کیلوگرم

فینال: امیر زارع (ایران) 5 – بلال ماخوف (روسیه) 3

رده بندی:

آمارویر دسی (کانادا) 8 – دانیل لیگتی (مجارستان) 4

یوسوپ باتیرمورزایف (قزاقستان) 8 نیک ماتوهین (آلمان) 3

کشتی زنان

50 کیلوگرم

فینال: سارا آن هیلدبرانت (آمریکا) 4 – امیلیا آلینا ووچ (رومانی) 2

رده بندی:

اکسانا لیواچ (اوکراین) 10 – ویتنی کوندر (آمریکا) 2

ویکتوریا آنتونی (امریکا) 4 – دوی نیرمالا (هند) 1

53 کیلوگرم

فینال: وینش وینش (هند) 4 – لویسا والورده ملندرس (اکوادور) 0

رده بندی:

کاترین شای (آمریکا) 10 – منگ هسیه (چین تایپه) 0

کیان یو پانگ (چین)‌10 – لانوان لو (چین) 0

55 کیلوگرم

مدال طلا: وانسا کالازینسکایا (بلاروس)

مدال نقره: ایرینا هوسیاک (اوکراین)

مدال برنز: استالویرا اورشوش (روسیه)

65 کیلوگرم

مدال طلا: اینا تراژوکوا (روسیه)

مدال نقره: اوکسانا کوختا هرهل (اوکراین)

مدال برنز: هسین پینگ پای (چین تایپه)

72 کیلوگرم

مدال طلا: ماریا سلمایر (آلمان)

مدال نقره: آناستاسیا زیمیانکوا (بلاروس)

مدال برنز: انریکا رینالدی (ایتالیا)

مربی کشتی ایرانی که پل ارتباطی بین دو کشور شد

By Ikuo Higuchi

سال آینده نودمین سالگرد تاسیس ارتباطات دیپلماتیک بین ایران و ژاپن خواهد بود و قرار است اقدامات فرهنگی بیشتری برای قوت بخشیدن به این ارتباط دوطرفه بین ایران و ژاپن صورت گیرد.

در راستای قدرت بخشیدن به ارتباطات دو کشور ایران و ژاپن، زندگی کاری جواد اسفنجانی در ورزش کشتی دخیل شده و مانند پل ارتباطی بین دو کشور عمل کرده است.

این مربی 51 ساله ایرانی که 25 سال است در ژاپن زندگی می کند و در هر دو زبان فارسی و ژاپنی تبحر دارد، موسس و مربی باشگاه کشتی  کودکان در ایچیکاوا، در شرق توکیو است.

اسفنجانی در ماه آگوست تیم ژاپن را در اولین دوره مسابقات نونهالان آسیا همراهی کرد و به وطن خود ایران سفر کرد. با توجه به دانستن زبان هر دو کشور، او اطمینان حاصل کرد که هم در طول مسابقات و هم در هنگام سفر، همه چیز برای تیم ژاپن خوب پیش رود.

هیساشی نوماجیری سرپرست تیم ژاپن در این باره گفت: " او کارهای زیادی برای ما کرد. او زمینه تبادلات فرهنگی، مسابقه با تیمهای داخلی ایران و سفر در نقاط مختلف ایران را فراهم کرد."

ژاپن با چهار مدال طلا در مسابقات نونهالان آسیا در رده بندی تیمی دوم شد و بیراه نیست که بگوییم این نتیجه بدون تلاش های اسفنجانی ممکن نبود، تلاش هایی که به تیم ژاپن اجازه داد تنها بر روی مسابقاتشان تمرکز کنند.

برای اسفنجانی، حضور در این مسابقات بازگشت به خانه نیز به حساب می آمد چرا که مسابقات در کرج برگزار می شد و او در کرج که شهری در حومه تهران با یک میلیون و ششصد هزار نفر است، متولد شده است. او پس از 16 سال به زادگاهش برمی گشت. این احساس که او برای تمرین مشترک تیم ژاپن را به باشگاهی در کرج برد که در آن تمرین می کرده، همیشه در قلبش خواهد ماند.

اسفنجانی در این مورد می گوید: "رفتار و احترامی که در اینجا دیدم همه را سورپرایز کرد. در این مسابقات هدایت تیم ژاپن به یک الگو تبدیل شده بود. نه تنها ایرانی ها بلکه سایر کشورها هم سورپرایز شده بودند. "

اسفنجانی که متولد سال 1967 است، از دوران دبیرستان ورزش ملی ایران را شروع کرد. بعد از درس او وارد بازار کار شد و در کمپانی که او استخدام شد، بهروز یاری دارنده دو طلای آسیا در سالهای 1990 و 1994 و برنده مدال برنز وزن 74 کیلوگرم کشتی آزاد جهان در سال 1994 نیز کار می کرد. ژاپن برای یاری خوش یمن بود چرا که در بازیهای آسیایی 1994 در این کشور به مدال طلا رسید و سال قبل از آن هم در ژاپن قهرمان شده بود که پس از آن اسفنجانی برانگیخته شد تا به سرزمین آفتاب تابان برود.

او که در 23 سالگی یک کلمه هم ژاپنی بلد نبود، به این کشور سفر کرد و سرانجام کار پیدا کرد. در زمان فراغت نیز در در دانشگاه نیهون تمرین می کرد.

او با نائومی یوشیدا ازدواج کرد و صاحب شش فرزند از جمله یک دوقلو است که همگی کشتی گیر هستند. اسفنجانی در این باره گفت: "من در ژاپن تشکیل خانواده دادم و این کشور بود که یک خانه سرشار از خوشحالی و شادی به من داد. برای همین فکر کردم که باید کاری کنم تا دینم را به ژاپن ادا کنم. کشتی چیزی است که من می توانم به این کشور تقدیم کنم. من فکر کردم که با باز کردن یک باشگاه کشتی و توسعه دادن کشتی می توانم دینم را ادا کنم."

او که در سال 2012 باشگاهش را راه اندازی کرد، بر روی آمادگی جسمانی و ساختن فونداسیون تاکید داشت. وقتی سطح کشتی گیران بالاتر آمد او روی تکنیک کار می کند اما چیزی که روی آن سخت گیری دارد، اخلاق و احترام است که در فرهنگ ژاپن نیز به وضوح دیده می شود. سبک مربی گری او در جستجوی پیروزی بودن است. البته هدف او توسعه کشتی به شیوه ای است که ورزشکار برای مدت زیادی در کشتی باقی بماند.

او در این باره می گوید: " برد مهم است اما اگر مربی روی آن تاکید زیادی بکند و فشار آورد، کشتی گیر برای مدت خیلی زیادی در این رشته باقی نمی ماند، حتی اگر هم پیروز شده باشد. باید سعی کرد که کشتی گیر عاشق کشتی شود. این نکته مهم است. مهم نیست که کشتی گیر فقط قهرمان شود. اگر هم کشتی گیر در یک مقطع خیلی خوب نیست اما تمام تلاشش را در تمرینات بکند، مطمئنا روزی قهرمان خواهد شد."

احساسی که اسفنجانی از کشورش با خود اورده را می شود با نصب پرچم ایران بر دیوار باشگاهش مشاهده کرد. اما او چنین احساسی هم نسبت به ژاپن دارد و خود را مدیون این کشور می داند. او می گوید: " هدف من این است که پرچم ژاپن در مسابقات جهانی، المپیک و تورنمنت های بین المللی دیگر به اهتزاز درآید."

در جریان مسابقات نونهالان آسیا با اینکه حضور زنان در سالن کشتی برای تماشای مسابقات بخاطر مسائل مذهبی ممنوع است اما، برای این مسابقات مسئولان کرج تصمیم گرفتند این اجازه را بدهند. اسفنجانی در این باره گفت: " مادرم به همراه خواهرانم به تماشای مسابقات آمدند. با حمایت بهرزو یاری، دبیر کل چنین تصمیمی گرفت که حرکت مهمی بود."

دو فرزند بزرگ اسفنجانی که ملیت ژاپنی دارند (در ژاپن فرزندان حاصل از ازدواج مشترک باید در 22 سالگی یک ملیت را برای خود انتخاب کنند.) در حال حاضر در دانشگاه نیهون کشتی می گیرند. کیوان یوشیدا پسر دوم او سال گذشته در مسابقات کشوری نونهالان ژاپن در 92 کیلوگرم پنجم شد و امسال از طرف دانشگاه نیهون در مسابقات دانشگاه ها نیز به عنوان پنجم رسید.

کیوان در مسابقات جوانان آسیا در هند و در وزن 97 کیلوگرم در دور نخست با حریف ایرانی روبرو شد و شکست خورد و قطعا فرصتهای دیگری هم وجود خواهد داشت تا او یا یکی از هم باشگاه هایش با حریفانی از ایران روبرو شوند.

 اسفنجانی که هنوز علاقه اش به وطنش تمام نشدنی است می گوید: " دوست دارم یکی از بچه های باشگاهم در فینال مسابقات جهانی یا المپیک با کشتی گیر ایران رودررو شود و روی سکو هر دوی آنها حضور داشته باشند."

علاقه اسفنجانی نسبت به وطنش به گونه ای است که وقتی اسم سوپرستاری به نام حسن یزدانی می آید خنده بر لبانش نقش می بندد.

قطعا برای المپیک 2020 ایرانی های زیادی برای حمایت از ورزشکاران کشورشان به ژاپن خواهند آمد که اسفنجانی در این باره می گوید: " بدون شک به آنها کمک خواهم کرد."

او هیچ وقت علاقه به کشورش را فراموش نمی کند ضمن اینکه آرزو دارد پرچم ژاپن را در اهتزاز ببیند. چنین مردی می تواند پل ارتباطی حیاتی بین ژاپن و ایران باشد.

The Facebook page for the Koshti Club can be found at: https://www.facebook.com/市川コシティクラブ-463710670392498/